Eerste ontmoeting met Indonesie
Blijf op de hoogte en volg Angelique
06 Februari 2014 | Indonesië, Batavia
Na een zeer lange maar een wel oké vlucht komen we aan op Jakarta airport. We lopen met onze bagage richting exit. Gelijk worden we belaagd door indo’s die ons een taxi aan willen bieden. Onze privé taxichauffeur zagen we niet staan, dus wij zoeken. Uiteindelijk zien we een blije kleine man onze richting uit lopen met een naambordje. Gelukkig, we konden veilig naar onze eerste overnachting. Onze taxirit bezorgde mij de eerste cultuurshock; Enorme sloppenwijken. Ik zag mensen, jonge kinderen hangen op straat, sigaretten roken of in ieder geval onder invloed van een bepaald genotsmiddel. Heftig om die armoede te zien, ironisch dat er een paar meter achter de sloppenwijk een enorm groot en modern kantoorgebouw staat.
De overstromingen in Jakarta lieten nog zijn sporen na, enorm grote plassen water. Het regende nog steeds en de lucht zag grauw. Aangekomen bij onze eerste hostel. We waren blij even te kunnen bijkomen en vooral slapen. Een bed en een warme douche, en ik ben al zeer tevreden. Van schrik werden we pas half 6 lokale tijd weer wakker. We waren dus toch niet zo opgewassen tegen de jetlag! Eventjes wat eten zoeken. Op weg naar een supermarkt worden we bekeken alsof ze nog nooit een blanke hebben gezien. Om ons heen kijkend, zien we maar heel zelden een westerling. Ik voelde me nou niet echt prettig in deze omgeving. De geur van riolering kwam je tegemoet en vuil slingerde overal op de grond. Grauwe regenwolken trotseren de gehele stad. Chaotische toeterend verkeer vliegt je om de oren. Zeker drie vier kijken voordat je oversteekt. En sta je op het groene licht te wachten zoals ieder braaf mens in Nederland, kun je lang wachten. Ze stoppen niet en rijden gewoon door elkaar. Enige lef om scooters en auto’s tegen te houden om over te steken moet je wel hebben. De sfeer kun je heus deprimerend noemen. Overleven we dit tot en met zondag? En is dit nou Indonesië?
De overstromingen in Jakarta lieten nog zijn sporen na, enorm grote plassen water. Het regende nog steeds en de lucht zag grauw. Aangekomen bij onze eerste hostel. We waren blij even te kunnen bijkomen en vooral slapen. Een bed en een warme douche, en ik ben al zeer tevreden. Van schrik werden we pas half 6 lokale tijd weer wakker. We waren dus toch niet zo opgewassen tegen de jetlag! Eventjes wat eten zoeken. Op weg naar een supermarkt worden we bekeken alsof ze nog nooit een blanke hebben gezien. Om ons heen kijkend, zien we maar heel zelden een westerling. Ik voelde me nou niet echt prettig in deze omgeving. De geur van riolering kwam je tegemoet en vuil slingerde overal op de grond. Grauwe regenwolken trotseren de gehele stad. Chaotische toeterend verkeer vliegt je om de oren. Zeker drie vier kijken voordat je oversteekt. En sta je op het groene licht te wachten zoals ieder braaf mens in Nederland, kun je lang wachten. Ze stoppen niet en rijden gewoon door elkaar. Enige lef om scooters en auto’s tegen te houden om over te steken moet je wel hebben. De sfeer kun je heus deprimerend noemen. Overleven we dit tot en met zondag? En is dit nou Indonesië?
-
16 Februari 2014 - 20:50
Marion Habets:
Lieve Angelique,
Wat fijn dat we met je mee kunnen reizen. Wat een ervaringen doe je op. Heel veel succes verder en nog heel veel reisplezier.
Liefs xxx -
17 Februari 2014 - 10:26
Will.spitters:
Wat een spannend en mooi verhaal zeg, dat jij dat mee maakt. Dat is niet op tv, nee dat is de werkelijkheid. Je bent daar een echte buitenlander. (Vreemdeling). Wat een cultuur shock. Knap hoor. Je doet het toch maar. Je trotse vader.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
