Thailand Bangkok part 2

Wat ik nog vergeten was te vertellen.. Wat een ontzettend pech hebben we gehad met vliegen. Op elke vlucht hebben we wel problemen gehad. Het begon al in Jakarta in naar Bangkok. Wij kochten een ticket op de airport zelf. Wij met onze grote koffers van 25-30 kilo konden wel leuk van Amsterdam naar Indonesië, maar met binnenlandse vluchten kom je dus nergens vooruit. Binnen de vluchten kan het verschillen tussen 15-30 kilo. Dacht ik even goed voorbereid te zijn met zoveel mogelijk mee te nemen. Bij het ticket boeken hadden we duidelijk meerdere malen aangegeven dat we koffers van ongeveer 25kilo hebben, dus dat dit ook geregistreerd moet worden. Oké prima. Wij kregen de bevestiging in onze handen en kwamen bij het bagage inchecken. Meneer zegt in onverstaanbaar Engels: You 25 kilo, you pay. Toen zag ik dat ze de bagage er niet bij hebben gezet. Ow My God! dat meen je niet ! 1 ding dat ik al snel geleerd had is dat veel indo’s en Thai totaal niet goed kunnen communiceren. In Nederland is communiceren al een struikelpunt in vele situaties, laat staan in het buitenland. Ik heb gezegd dat het hun fout is en dat zij het maar moeten oplossen. De jonge mannen achter de balie hielden zich van de domme en lachten. Dit is niet grappig! Haal je baas er maar bij!. Blijkbaar weten ze niet hoe te reageren als toeristen boos op ze worden. Zij hebben niet de mentaliteit om samen tot een oplossing te komen. De hoofd office was nog niet open dus de baas kon niet komen. “Bel maar naar het kantoor als het open is.” Oftewel, zoek het maar lekker uit. Mijn hoofd tolde en ik bleef in mijn hoofd maar herhalen: Kom op Angelique; Rustig blijven, Relativeren, flexibel zijn, accepteren en loslaten. Rustig blijven, Relativeren, flexibel zijn, accepteren en loslaten. Ik probeer het soms te relativeren met Karma. 1 keer flinke pech staat tegenover 1 keer flink geluk (waar ik misschien niet eens bewust van ben) Het persoonlijke leerproces is begonnen hoor!... Uiteindelijk probeerde we maar zoveel mogelijk in onze handtassen te stoppen en het overige dan maar te betalen. We waren al sinds 3 uur wakker, ik had het warm en mijn stressspiegel steeg tot een hoogtepunt. We hadden nog maar een half uur tot dat het vliegtuig zou vertrekken en werd ik ook nog trillerig en misselijk. Het leek alsof ik flinke koorts had. Rennen, rennen, rennen, naar de Gate. Komen we aan op de tweede verdieping, staat er een mega rij voor handbagage en paspoort controle. 1 rij voor alle vluchten! Niet echt snuggere mensen op het vliegveld blijkt. Uiteindelijk hebben we het gehaald... pfoe eindelijk, we zijn weg! Extra bonus: De curry van gisteravond is er langs de bovenkant weer uitgekomen. Heerlijk...